Last Day
Blijf op de hoogte en volg Michelle
02 November 2012 | Guinea, Conakry
Vandaag is de laatste werkdag.... Wat is het toch snel gegaan! Maar ik kom blij, trots en voldaan naar huis...
Ik had van te voren verwacht dat het heftig en intens zou zijn, maar ik kon me er totaal geen voorstelling van maken. Nu kan ik zeggen dat een enorm overweldigende ervaring is geweest, waarin iedere emotie is langsgekomen. Ik heb gelachen, gehuild, gebeden en gevloekt, maar above all i'm humbled by the people (om t maar ff in t Engels uit te drukken). Ongelofelijk hoe sterk de mensen hier zijn, wij westerlingen zijn echt watjes.... Lopen alleen maar te zeuren en te klagen over de kleinste dingen, terwijl hier kinderen binnenkomen die zowat op hun enkels lopen door misvormde voeten of door een verwaarloosde breuk. En die gewoon verrekken van de pijn, zonder ook maar een kik te geven. En dan heb ik het over mensen met de lichamelijke pijnen. De mensen met de psychologische pijnen zijn net zo dapper! Zo hebben we hier van de week een kijkje in het leven van een vluchteling mogen zien.... afschuwelijk. Diep diep respect voor de mensen hier!
Verder ben ik hier achter de betekenis van ware hechte vriendschap gekomen, nou heb ik in Nederland natuurlijk al 2 vriendinnetjes waarbij ik dat zo ervaar, maar dan heb ik er hier in Afrika zeker nog 1 bij gekregen. Ik was natuurlijk al bevriend met mijn partner in crime Marloes en dat is hier verder uitgegroeid tot een hele hechte vriendschap. En ik ben superblij dat ik dit met haar heb mogen delen. Marloesje bedankt sjat!
Op het programma staat nu nog ons afscheidsetentje van vanavond. Lekker hamburgers eten! Kan ik eindelijk m'n heels aan! Yes!!!! Zie je wel dat ze van pas komen! En morgenvroeg hebben we de Medina-market op het programma. Een van de grootste markten van Afrika! Ben benieuwd....
Nou dat was het dan, mijn laatste blog. Iedereen die berichtjes heeft gestuurd, heel erg bedankt. Sommige kwamen precies op het juiste moment om me ff door een dipje te slepen. Het is een heel prettig gevoel om te weten dat er mensen zijn die zo met je meeleven!
-xxx- en see u back in remunj!!!
Ik had van te voren verwacht dat het heftig en intens zou zijn, maar ik kon me er totaal geen voorstelling van maken. Nu kan ik zeggen dat een enorm overweldigende ervaring is geweest, waarin iedere emotie is langsgekomen. Ik heb gelachen, gehuild, gebeden en gevloekt, maar above all i'm humbled by the people (om t maar ff in t Engels uit te drukken). Ongelofelijk hoe sterk de mensen hier zijn, wij westerlingen zijn echt watjes.... Lopen alleen maar te zeuren en te klagen over de kleinste dingen, terwijl hier kinderen binnenkomen die zowat op hun enkels lopen door misvormde voeten of door een verwaarloosde breuk. En die gewoon verrekken van de pijn, zonder ook maar een kik te geven. En dan heb ik het over mensen met de lichamelijke pijnen. De mensen met de psychologische pijnen zijn net zo dapper! Zo hebben we hier van de week een kijkje in het leven van een vluchteling mogen zien.... afschuwelijk. Diep diep respect voor de mensen hier!
Verder ben ik hier achter de betekenis van ware hechte vriendschap gekomen, nou heb ik in Nederland natuurlijk al 2 vriendinnetjes waarbij ik dat zo ervaar, maar dan heb ik er hier in Afrika zeker nog 1 bij gekregen. Ik was natuurlijk al bevriend met mijn partner in crime Marloes en dat is hier verder uitgegroeid tot een hele hechte vriendschap. En ik ben superblij dat ik dit met haar heb mogen delen. Marloesje bedankt sjat!
Op het programma staat nu nog ons afscheidsetentje van vanavond. Lekker hamburgers eten! Kan ik eindelijk m'n heels aan! Yes!!!! Zie je wel dat ze van pas komen! En morgenvroeg hebben we de Medina-market op het programma. Een van de grootste markten van Afrika! Ben benieuwd....
Nou dat was het dan, mijn laatste blog. Iedereen die berichtjes heeft gestuurd, heel erg bedankt. Sommige kwamen precies op het juiste moment om me ff door een dipje te slepen. Het is een heel prettig gevoel om te weten dat er mensen zijn die zo met je meeleven!
-xxx- en see u back in remunj!!!
-
02 November 2012 - 20:54
Clarien:
Michelle ik heb met heel veel plezier je verhalen gelezen en vind het heel knap
van je dat je daar naar toe bent gegaan om iets voor die mensen te betekenen.
Daar mag je trots op zijn.
Goeie terugreis en groetjes van tante Clarien. -
02 November 2012 - 21:00
Annemarie:
Zo, bijna zijn jullie weer thuis! Heerlijk een paar daagjes genieten van je bijna echtgenoot en dan weer gezellig werken in het LZR! Tot volgende week en een goede terug reis! -
03 November 2012 - 11:26
Yolke:
Welkom thuis!
Zal blij zijn je volgende week een heuse knuffel te geven! -
03 November 2012 - 12:26
Je Ouders:
Lieve Melle,
Ook wij hebben ontzettend van je verhalen genoten, de manier waarop je vertelt, ook over de emotionele
kanten die je toch vaak genoeg hebt gezien en meegemaakt.
Het zal je altijd bijblijven en misschien kun je er vaak genoeg veel aan hebben omdat je daar toch
een hele andere cultuur en levensstandaard hebt beleefd.
Wij als je ouders zijn in ieder geval enorm trots op jou en het feit dat je daar naar toe bent gegaan om een klein beetje te kunnen helpen.
Lieve Melle tot gauw
xxxxxxxxxxxxxxxx
Je Ouders
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
