How high can you go?

How high can u go?

Wat een dag vandaag! Pfff! Vermoeiend, maar ook zeer HILARISCH! Waarom? Nou dat zal ik eens vertellen! Onze lieve anesthesist R.M (a.k.a. The Meus! op zn limburgs uitspreken heh) had het geweldige idee om mijn lieve partner in crime, dormicum (het zogenaamde roesje) voor te schrijven om geheel Relax door de vlucht te komen...... NOU! en wat was ze Relax! ANJER! niet normaal meer! Compleet high zit ze naast me, ene moment niet meer wakker te krijgen, oogjes op half zeven. Andere moment blijft ze maar giebelen om de normaalste dingen. De krant werd wel 5 keer opnieuw gelezen, want ze vergat steeds wat ze gelezen had. Heb me rot gelachen.....(en ja....i got it on tape!)

Maar goed, verder is eigenlijk alles goed verlopen, vlucht ging op zich heel smooth. Zat wel compleet volgeboekt, wat ik dus echt niet verwacht had....Dus was wel druk en duurde wat langer met boarden. Alle blanke mensen op de vlucht waren van Mercy Ships, een stuk of 20 mensen. Hier en daar wat handjes gegeven, mensen uit Belgie, Nieuw Zeeland, Zweden, Amerika etc. etc. Heel erg leuk!
Rond kwart over 1 Nederlandse tijd vertrok de vlucht en rond 19h nederlandse tijd waren we met de landing bezig. Sneller als verwacht dus. Toen we het vliegtuig uitstapten kregen we meteen de eerste klap van de warmte en vochtigheid.....pfff. M'n spijkerbroek was ineens helemaal niet meer zo comfortabel. Vervolgens kwam de tweede klap......ehm hoe zeg ik het netjes.....de lucht was niet te harden! BOH! warmte en transpiratievocht is geen goeie mix!

Eenmaal bekomen van warmte en lucht gingen we op naar de douane, ook dat verliep heel soepeltjes. Toen kwam ons eertse kleine stressmomentje....waar bleven die rotkoffers!! Het duurde maar en het duurde maar..... En ondertussen had eigenlijk iedereen van Mercy Ships al hun bagage van de band af gehaald... Na dik een half uur wachten kwam daar toch ineens een geel koffer de band op! YES! gelukkig m'n heels waren safe (jaaa toch een paar meegnomen!). En vervolgens kwam ook Marloes der koffer de band op en konden we de reis vervolgen. Nou moet ik er wel nog bij vertellen dat de mensen van Mercy ships ons uitdrukkelijk hadden opgedragen om de stickertjes (die je krijg bij het inchecken van je bagage) heeeeel goed te bewaren. Normaal gesproken wordt daar eigenlijk niets mee gedaan, maar in Afrika gaan ze die nog eens extra controleren om te checken of je wel de juiste bagage hebt gepakt. En nou vinden ze het ook leuk om er af en toe eentje uit pikken om die eens goed te pesten. Zo ook een Nederlands vrouwtje uit onze groep. Ze had haar stickertje afgegeven om te laten controleren en toen zei de douane doodleuk dat hij geen kaartje van haar had gekregen en hij weigerde om zijn kaartjes te checken... Na wat overredingskracht kregen ze hem uiteindelijk toch zover dat hij haar doorliet...

Eindelijk we konden naar buiten....(uit die lucht!). Het eerste wat me eigenlijk opviel waren de auto's. Overal reden auto's, en geen asfalt te bekennen. En heel veel mensen in de meest kleurrijke outfits! Mannen compleet in pak (wat het transpireren er ook niet minder op maakt met die hitte) en vrouwen in kleurrijke jurken al dan niet met nog een baby op de rug gebonden. Heel apart om te zien...
Mensen van de Mercy Ships crew stonden ons op te wachten op de parkeerplaats (daar hoefden we niet ver voor te lopen, want zodra je het gebouw uitliep via een brug stond je er al) Toen we eenmaal iedereen bij elkaar hadden gingen we in groepjes naar de auto's (allemaal Range Rovers, de simpele jungle versie....niet de pimp versie). Twee Belgische jongens kwamen bij ons in de auto zitten, we hadden hen al op het vliegveld in Brussel gezien en hen maar meteen omgedoopt tot Beavis en Butthead. Aangezien ze toen hun tong nog niet gevonden haddden..

Toen begon de rit naar de boot....OMG! Niet normaal. Stel je voor: een autoweg zoals in nederland. En dan denk je het asfalt weg..... betonnen lage muur in het midden met om de 10 a 15 meter een lamp (zoals we die in Nl hebben) maar waar maar een paar enkele licht van geven. Geen verkeersregels.... Wel richtingsborden, maar dat was het dan ook... Naast de weg (links en rechts, dus ook aan de betonkant) lopen hordes mensen, waarvan sommige met een of andere lading op hun hoofd. Het tegemoetkomende verkeer heeft vaak het groot licht aan waardoor je in het donker (het was in 1 klap donker, toen we aan de terugrit begonnen) verblindt wordt. En dan steken enkele van die hordes mensen gewoon hier en daar de snelweg over.... En die zie je dus echt niet!!! Daarbij moet je je best doen om de gaten in de weg te ontwijken, wil je niet naast de weg komen te staan met een afgebroken wielas.... wat een avontuur! Zat voorin en voelde me net indiana jones in die auto! hahaha, de vrouwelijke versie dan! Zo cool!

Na ongeveer 20 minuten, half uurtje kwamen we aan in de haven..... De mercy ships boot stak met kop en schouders boven de rest uit! Wat een groot ding WOW! echt supercool dit!! Uitgestapt en meteen als een stelletje toeristen foto's staan maken! En vervolgens mochten we de loodzware koffers naar boven slepen....pfff!
Eenmaal aangekomen in de boot werden we zeer liefdevol ontvangen en kregen we een korte introductie en mochten we nog wat formulieren invullen (alleen al thuis hadden we al zeker iets van 20 formulieren ingevuld en opgestuurd). Avondeten was: Spaghetti with meatballs! Erg lekker, goeie kok! En toen was het tijd om onze hut te gaan verkennen. Nummer 3433!

We delen de hut met 4 andere mensen, we hebben allemaal een kleine nis waar een stapelbed staat (hangt tegen de muur), met een tafeltje en kastje en ieder een eigen smalle kledingkast. Precies genoeg om je spullen in kwijt te kunnen... Het enige wat me tegenstaat is dat ik de badkamer met 4 andere mensen moet delen Ugh! Majaaa niet aanstellen....

Zo......dat was onze dag vandaag.....nu ben ik helemaal doodmoe en wordt het tijd om naar bed te gaan. Morgen om half 8 gaat de wekker weer... 9h morgenvroeg krijgen we een rondleiding.... Ben benieuwd....


-xxx-

ps: Ik overdrijf ECHT niet over Marloes der HiGhTrIp! hahahaha